Soms voel je het. Er is meer tussen hemel en aarde…

Na de uitvaart was er een samenzijn met een hapje en een drankje. Het werd een gezellige borrel, precies zoals paste bij mevrouw. Er stond voor iedereen een glas klaar op het buffet. De schoonzoon vertelde tijdens zijn speech een grappige anekdote over een glas rode wijn, want dat dronk ze graag als er wat te vieren was. En zo proostten we met elkaar op haar leven.

Dat ene glas

Toen de gasten waren vertrokken, kletste de familie nog wat na bij de uitgang. Voor mij is dat het moment om afscheid van hen te nemen na een intense week van samen optrekken. Ik liep nog even de ruimte in om te kijken of iemand nog wat vergeten was. Toen viel mijn oog op het drankbuffet. Daar stond nog één laatste drankje klaar: een glas rode wijn. “Die is voor mevrouw!”, dacht ik gelijk.

De familie wees ik op het glas wijn dat daar zo uitnodigend stond. Met verbazing keek men naar dat ene volle glas.

“Kippenvel” zei de ene dochter. “Alsof ze uit haar graf nog even hier een wijntje met ons mee komt drinken”, grapte de andere dochter. Ontroering alom. 

Blozende wangen

We namen afscheid en de familie bedankte me. “Zo maakt SENS echt verschil”, zeiden de dochters, terugdenkend aan het kippenvel-moment. “Aandacht hebben voor kleine, ogenschijnlijk onbelangrijke, details. Zo troostrijk." 

Met blozende wangen reed ik terug naar huis. 

Tijd voor een glas rode wijn en een knipoog naar boven.

*foto en verhaal met toestemming van de familie geplaatst.